Stiefus Lief!

Onze allereerste vakantie met de kinderen zit er bijna op. Morgen haalt Nienke ze bij ons op, om met haar nog een weekje in Frankrijk te zijn. Nienke laat weten vroeg te vertrekken en rond de lunch bij ons te zijn. Dat is eerder dan verwacht. Tijdens het avondeten vertelt Fedde de meiden hoe laat hun moeder er zal zijn en dat ze voor die tijd hun tassen ingepakt en hun kamers schoongemaakt moeten hebben. Meteen slaat de sfeer om. Er wordt met eten geklierd, Jip en Fay irriteren elkaar en na het eten lopen ze samen de camping op. En de afwas dan? roep ik. We hebben al de hele week zonder problemen de afspraak gehad dat de meiden na het eten de afwas doen. Dat doen jullie! roept Jip terwijl ze arm in arm weglopen. Wij hebben wél een sociaal leven! giechelt Fay. Jip heeft een bal mee en Fay heeft in haar ene hand een boek en in haar andere hand haar telefoon. Ik kijk ze verbaasd na. Zo heb ik ze niet vaak gezien. 

Ik heb wel een vermoeden waar dit vandaan komt. Ze reageren wel vaker met geklier als Fedde een beladen onderwerp aansnijdt. En de overgang naar mama na drie weken bij ons is geen kleinigheid. Als ik even later de afwas sta te doen komt Jip alweer terug. Fay zit alleen maar jongens te appen. verklaart ze en duikt haar kamer in. Dan komt Fay ook binnenlopen. Jip heeft jouw boek gegooid. zegt ze en ze houdt mijn Harry Potterboek omhoog. Er zit een vouw in de kaft. Oh, waarom? vraag ik. Weet ik niet. zegt ze en duikt dan ook haar kamer in. Zouden ze ruzie gehad hebben?

Denk je ook dat ze begonnen te klieren omdat jij de komst van Nienke ter sprake bracht? vraag ik even later als ik met Fedde op de veranda zit. Ja zeker weten! zegt hij. Ze zijn aan het omschakelen. denk ik hardop. In het gezin van Nienke hebben ze een andere rol dan bij ons. Hier zijn ze met z’n tweeën en daar hebben ze nog een halfbroertje. Door hier te gaan klieren laten ze hun loyaliteit naar Nienke zien. zeg ik, Dat is ook de reden dat ze negatief over Binkie praten als ze hier zijn. Zo laten ze hun loyaliteit aan jou zien. Dat moet je nog eens uitleggen. reageert Fedde. Kinderen zijn instinctief loyaal aan hun beide ouders. Ze willen het liefst dat hun ouders weer bij elkaar komen. vertel ik, Dat laten ze zien door zich af te zetten tegen stiefouders of halfbroertjes, die soms letterlijk tussen hun ouders in staan. Dat gebeurt onbewust natuurlijk. Fedde knikt. 

Misschien hebben ze net ruzie gehad. Ze zitten nu allebei op hun eigen kamer. Hier zijn ze heel close, maar bij Nienke minder denk ik. leg ik uit, Daar hebben ze allebei meer hun eigen leven met hun eigen kamer en hun eigen vrienden. Daar zijn ze zich nu op aan het voorbereiden. vertel ik verder. Hoe kunnen we ze daarbij helpen? vraagt Fedde. Door naar ze te luisteren. En misschien benoemen wat we zien gebeuren. Kader geven. Boos worden helpt in elk geval niet. Ik denk aan het weglopen voor de afwas en het beschadigde boek. Ik ben niet boos. Ik begrijp het te goed. zegt Fedde. Nee ik ben ook niet boos.

Daarna gaat Fedde één voor één met de meiden in gesprek. Hij vertelt dat we zien dat ze aan het klieren zijn en dat we niet boos zijn. Dat we snappen dat het gek voelt om morgen naar mama te gaan na drie weken bij ons. De meiden ontspannen een beetje. Jip pakt haar tas al in en die avond slapen ze toch weer bij elkaar op de kamer. Nu komt het gescheiden ouder zijn opeens weer heel erg op de voorgrond. zegt Fedde die avond. Ja, ik merk ook dat jullie meer met elkaar bezig zijn en minder met mij. reageer ik. Wij zijn ook aan het omschakelen. Al dat schakelen is flink vermoeiend en we gaan op tijd naar bed. Zelfs de meiden protesteren nauwelijks. Zo ken ik ze dan wel weer!