Ik slaap niet, maar ik ben ook niet wakker. mompelt Fedde. Die korte nachten… hij draait zich om en legt zijn arm om me heen. Het is zeven uur ‘s ochtends. Een half uur geleden ben ik bij Fedde in bed gekropen in de hoop nog even te slapen. Eén van de kinderen was aan het snurken geweest en Dobby moest en zou bij mij in het smalle bed slapen. Ja, ik dacht ook net: als het zo doorgaat kom ik niet in Frankrijk aan. antwoord ik. Haha, misschien nét halverwege… grapt Fedde. Jip ging pas om half drie naar bed. Ik had gevraagd of ze haar telefoon op stil wilde zetten en toen is ze op het balkon gaan zitten. Om half drie ging ze naar bed, maar toen had ik nog niet echt geslapen. vertel ik. Ja, dat met Fay kost mij ook een hoop energie. zegt Fedde. Fay had heel erge buikpijn gisteravond laat. Ik hoop dat ze snel opknapt. We moeten maar beter in de gaten houden of ze wel genoeg drinkt. In mijn hoofd ben ik al aan het bedenken hoe we haar meer kunnen motiveren. En hoe krijgen we allemaal genoeg slaap in dit kleine huis als onze ritmes zo verschillen? Sacrebleu, dat onhandige verantwoordelijkheidsinstinct waardoor je steevast als laatste in slaap valt!
Gisteren hebben we voor de grap op een whiteboard geschreven hoe laat de meiden iedere dag naar bed gaan en opstaan. Zou het helpen als we ze verrassen met ochtendchloor? vroeg Fedde. ‘Ochtendchloor‘ is Feddes zelfbedachte woord voor de felle zonnestralen die ‘s ochtends door de kieren van het gordijn piepen en je wakker maken. Misschien werkt de geur van warme croissantjes beter. suggereer ik. Oké, laten we dat testen! Pak het whiteboard! had Fedde geroepen. En zo geschiedde. Ochtendchloor deed weinig, die croissantjes waren wel effectief.
We hebben gelukkig nog een paar uur slaap kunnen pakken en als ik tegen tien uur terug kom van het ochtendrondje met Dobby, komt Jip tot mijn verbazing al uit bed. Dit is volgens mij voor het eerst dat ik Jip uit zichzelf vóór twaalf uur uit bed zie komen! zeg ik als Jip even later onder de douche staat. Ja, inderdaad! zegt Fedde. Een uur later is Fay ook al opgestaan en een eitje aan het bakken voor haar en Jip. Sommige dingen gaan gewoon vanzelf.
We doen nog een dagje rustig aan. Fay heeft nog steeds last van haar buik en ik voel dat ik overprikkeld raak van de minste onrust. Ik reageer kortaf op Fedde en trek me terug in de slaapkamer. Tegen etenstijd lijkt het steeds drukker te worden in huis. Fedde is aan het koken en de meiden zijn een kaartspel aan het spelen met veel volume. De kinderen lachen en klieren en Fedde overschreeuwt vooral zichzelf. Als ik de keuken inloop om te helpen roept hij ‘POFFERTJESKRAAM!’ naar me en dat is nét even te veel voor mij. Met tranen in mijn ogen vlucht ik weer de slaapkamer in. Soms zitten zijn ADHD en mijn autisme elkaar echt in de weg.
Ik pak mijn iPad en begin van me af te schrijven. Zo krijg ik rust in mijn hoofd. Vijf minuten later komt Fedde binnen om te vertellen dat het eten bijna klaar is. Ik ben behoorlijk overprikkeld. vertel ik meteen. Nu kán ik het zeggen. Ja, ik merkte het aan je. Zie je het wel zitten om samen te eten? Ja, het helpt dat hij zegt dat hij me ziet, ondanks zijn eigen overprikkeling. Ik zie het bij hem ook.
Tijdens het eten zijn de kinderen aan het klieren. Is het verveling? vraag ik aan Jip. Ik realiseer me wel dat zij de hele dag aan het lummelen is geweest. Ja. zegt ze meteen. Ik moet er om gniffelen. Ik heb laatst gelezen dat verveling goed is voor jongeren. zeg ik. Ja, daar ga ja van nadenken. vult Fedde aan. Er stond alleen niet bij of het ook goed is voor de omgeving van die jongeren… grap ik. Wat betekent omgeving? vraagt Jip. Kijk, daar heb je het al! Je stelt een vraag, dat is het eerste signaal van nadenken!
Na het eten ruimt Jip de tafel af en wint Fay voor de tweede keer de klusjes BINGO!. De rust keert weer terug in huis als iedereen iets voor zichzelf gaat doen. ‘s Avonds in bed bespreken Fedde en ik hoe we ons voelen en wat we nodig hebben. We gaan in elk geval de hulp van de kinderen nodig hebben om zelf voldoende slaap te kunnen krijgen. Daar zullen we dus over in gesprek gaan morgen. Maar nu eerst slapen!
Andere Verhalen
"Fay zit alleen maar jongens te appen."~ Jip ~
"Weet je waarom ze niet wil?"~ Wapke ~