De flapdrol, die te midden van de surrealistische coronaperiode, zo plopā¦ in m’n hand werd geboren, is daarna opgegroeid in een zorgeloze wereld waarin ik zijn papa was en m’n kinderen z’n speelvriendjes. De naam Flapdrol heeft ie helemaal zelf verdient. Hij zou eerst naar een ander huisje gaan en had daar al een stoere naam gekregen, maar die mensen zagen er destijds toch vanaf. Toen is hij bij ons gebleven en bewees al vrij snel dat die hele stoere naam totaal niet bij hem paste š¤£
Pakketbezorgers waren enge vreemdelingen en de veiligste plek was (als ik er niet bij was) onder het bed. En toch lukte het zān moeder om hem te leren jagen. En goed ook, heel goed te leren jagen. Want in de maanden na die ‘plop’ geboorte, lag de bus regelmatig vol met veertjes, of een vis of een complete meeuw of een muis (in diverse stadia van dood). De band die toen is ontstaan tussen deze flapdrol en mij en mān kinderen is met geen pen te beschrijven. Het is thuis. Het is liefde. Het is vertrouwen. het is samen zijn.
De stappen die ik nam om de bus te willen verlaten, om voor altijd bij Wapke te zijn, waren mede hierdoor hele emotionele stappen. Waarvan ik niet wist wat de uitkomst er van zou gaan zijn. Wapke heeft Dobby. Ik heb deze Flapdrol. En die gaan, op zān zachtst gezegd, heel ingewikkeld samen. Iets dat we in de aanloop van mijn beslissing eigenlijk hadden uitgesteld, voor ons uitgeschoven. We hadden zelfs geregeld dat de mensen die op mijn bus zouden passen, ook ‘for the time being’ voor Flapdrol zouden zorgen. Alles in kannen en kruikenā¦ toch?
Tot de dag voordat we met ons nieuwe gezin op vakantie naar Frankrijk zouden gaan. Dat was al ontzettend spannend. Alles inpakken. Alles op tijd klaar hebben staan. Alles afstemmen met Nienke.
En toen ging die middag voor onze vakantie mān telefoon. Het asiel belde, ze hadden m’n kat daar. En nu? Dus de dag van ons vertrek ben ik met Wapke en Fay naar het asiel gereden. En we kwamen daar heel onzekerā¦ was het Flapdrol wel? Zān chip zei toch Flapdrol en ze hadden mij gebeld! Maar waarom had hij daar dan de random naam Alex? gekregen? Maar na de gebruikelijke procedure om te checken of alles klopte en wij inderdaad ons poesbeest mee naar huis namen, was daar de hereniging met Flapdrol. Die in een oogwenk veranderde van de angstige kat in een vreemde omgeving naar de Flapdrol die ons herkende en met ons mee naar ‘huis’ wildeā¦
Maar ‘huis’ was op dat moment de plek waar de vader van Wapke twee weken op Dobby zou gaan passen. En waar we de aanwezigheid van Flapdrol nog voor geen centimeter in hadden meegenomen…
Gelukkig zei Wapkeās vaderā¦ OkĆ©, dat wil ik wel proberen en zo konden wij de volgende ochtend met zān vieren alsnog in de auto stappen en richting Frankrijk rijden. Maar wel met een heel raar gevoel in ons achter/voorhoofd… En wij waren ondertussen in alle consternatie de helft van ons ondergoed, het drinken voor onderweg, onze tandpasta en nog een heel lijstje andere dingen vergeten!
Maar Flapdrol was eindelijk weer THUIS!
Andere Verhalen
"Denk je ook dat ze begonnen te klieren omdat jij de komst van Nienke ter sprake bracht?"~ Wapke ~
"Weet je waarom ze niet wil?"~ Wapke ~