Vanavond na het eten gaan we de kinderen ophalen voor onze allereerste vakantie samen van drie weken. Terwijl Fedde eten kookt ben ik met de stofzuiger de muizenkeutels achter de kastjes aan het opzuigen. Er liggen er meer dan ik verwachtte. Hoeveel muizen zouden er nog zijn? Tijdens het eten kijk ik Fedde aan. Hij ziet er moe uit. Hij is al twee dagen niet lekker geweest. Zie je het wel zitten dat ze komen? vraag ik. Ja, als we goed onze rust pakken de komende dagen dan komt het goed. Wil je straks rijden? vraag ik. Hij wil de kinderen verrassen. Zij weten nog niet dat Fedde sinds gisteren zijn rijbewijs weer terug heeft, na een positieve beoordeling door het CBR. Hij besluit het nog even aan te kijken. Misschien op de terugweg.
Wrrraf! Dobby heeft weer een muizengeur opgepikt bij een van de bakken die in de kast staan. Zal ik die bak eruit halen? vraag ik. Het zou niet de eerste keer zijn dat er een muis uit zo’n bak springt zodra ik hem uit de kast trek. Ik zie aan Dobby dat er echt wat zit. Voorzichtig trek ik de bak naar voren. Dobby stopt enthousiast haar neus in de bak die vol met paperassen zit. Dan kruipt er razendsnel een muis via haar oor over haar rug, springt op de vloer en verdwijnt achter de kast. Daar gaat ‘ie! gil ik en de jacht is begonnen. Dobby is even het spoor kwijt en loopt heen en weer tussen de kast en de eettafel. De muis heeft zich goed verstopt, maar Dobby vindt hem al snel in de buurt van een oude computer die onder de tafel staat. Fedde maakt de computer open. De muis springt eruit en rent via de open balkondeur naar buiten. Die zijn we voor nu even kwijt.
Een uur later zijn we bij Nienke. Fay en Jip hebben hun tassen al klaarstaan. Nienke buigt zich over acht formulieren om elkaar toestemming te geven op vakantie naar het buitenland te kunnen met de kinderen, die allemaal over en weer getekend moeten worden (één per kind voor elke (stief)ouder die met de kinderen reist, wie heeft dit bedacht?). Fay zoekt nog wat laatste dingen bij elkaar. Er wordt geknuffeld en nog eens geknuffeld en dan stappen we in de auto. Als Fedde achter het stuur gaat zitten roept Nienke: Wat!? Ja, hij mag weer! zeg ik trots terwijl ik aan de andere kant instap. De meiden zijn aan het giebelen en hebben nog niks in de gaten. Veel plezier! roept Nienke als we wegrijden.
We rijden de wijk uit en Fedde zegt: Ik denk dat we zo een hele zak kwartjes gaan gooien ofzo… . Of dubbeltjes reageert Jip, die altijd alles hoort. Nee, kwartjes zegt Fedde. Ja, kwartjes, daar heb je meer aan in deze situatie. beaam ik.
Hey! Waarom is papa aan het rijden? roept Fay opeens. Heb je je rijbewijs terug? Nee, dit is illegaal… zegt Jip lachend. Fedde lacht van oor tot oor. Gisteren kregen we de mail! vertel ik.
En ik kan het nog! glundert Fedde. Oh, dat is ook fijn als we naar Frankrijk rijden! merkt Fay op. Ja, dat is heel erg fijn!
Onze vakantie is begonnen!
Andere Verhalen
"Kinderen zijn instinctief loyaal aan hun beide ouders. Ze willen het liefst dat hun ouders weer bij elkaar komen."~ Wapke ~
"Weet je waarom ze niet wil?"~ Wapke ~