We worden op een doordeweekse avond gefacetimed door Fay. Dat is op zich niks bijzonders, Fay belt regelmatig met papa en ook steeds vaker met mij. We horen een hoop drukte op de achtergrond van andere kinderen. Fay vertelt uitgelaten dat ze alleen thuis zijn en op Binkie passen. Jips vriendin Lina is er ook. Zo te horen zijn de oudere meiden met de kleine Binkie aan het dollen. Waar zijn mama en Bas dan? vraagt Fedde. Die zijn uit eten en ze zullen laat thuiskomen. De kinderen hebben al samen gegeten en straks gaan ze Binkie op bed leggen. Passen jullie wel eens vaker op? vraag ik. Nee, dit is de eerste keer! zegt Fay, terwijl Binkie op de achtergrond begint te huilen. We horen Jip en Lina lachen. Fay gaat Binkie troosten en vraagt geërgerd aan Jip om Binkie niet te plagen. Wij doen niks! protesteert Jip. Je deed alsof je zijn knuffel in de prullenbak gooide! reageert Fay. Jip en Lina giechelen.
Ik krijg de indruk dat Fay zich als enige verantwoordelijk voelt, terwijl de anderen steeds drukker worden. Trek je het wel? vraag ik aan Fay als ze even in het scherm kijkt. Jawel, zegt ze dapper, we gaan straks een film kijken, dan wordt het rustiger. Ondertussen roept Jip dat er buiten vuurwerk afgestoken wordt en Binkie wil mee naar buiten om te kijken. Ik heb daar geen goed gevoel bij als er geen ouders in de buurt zijn. Ik maak me ook een beetje zorgen of Binkie niet veel te druk is om straks rustig te gaan slapen. Ik wil Fay een beetje helpen en vertel haar dat Binkie beter zal gaan slapen als hij nu iets rustiger aan doet. Misschien kun je een boekje met hem lezen of een spelletje doen? De anderen komen alweer binnen. Goed idee! zegt Fay en ze neemt Binkie mee uit beeld. Wil je een spelletje doen? Deze of deze? hoor ik haar vragen.
Even later zijn Fay en Binkie een soort ‘Mens Erger Je Niet’ aan het spelen met dierengeluiden. Lina komt erbij zitten en wil ook meedoen. Fay laat haar telefoon aan staan, maar haar aandacht is nu bij het spel. Over vijf minuten ga je naar bed, Binkie hoor ik haar nog zeggen. Voordat we ophangen spreken we af dat ze ons kunnen bellen als er wat is. Dan gaan ze Binkie naar bed brengen en hangen we op.
Fedde is een beetje ongerust. Zijn ze niet te jong om op te passen? Is dit wel verstandig op een schoolavond? Wisten ze wel naar wie ze toe konden als ze hulp nodig hadden? Ik stel hem gerust: op die leeftijd paste ik ook al op en Fay leek het met een beetje hulp goed onder controle te hebben. Bovendien belden ze ons! We houden de rest van de avond contact via WhatsApp en horen later dat Binkie rustig is gaan slapen. De meiden kijken gezellig een film met elkaar.
Drie maanden later blijkt dat Fay de smaak te pakken heeft gekregen. Ze past met enige regelmaat op Binkie, kookt eten en brengt hem naar bed. Ze verdient daar zelfs een klein zakcentje mee, waarmee ze spaart voor een mooie stoel voor in haar kamer. Lekker bezig!
Fay! Je stiefusmoeder is trots op je 😉
Alle verhalen op stiefuslief.nl zijn echt gebeurd! Alleen de namen zijn verzonnen om echte kinderen en hun privacy te beschermen. Reageren mag, zeuren niet.
Andere Verhalen
"Als je moet poepen, maar het lukt niet omdat er op je gewacht wordt."~ Wapke ~
"Oeh period!"~ Fay ~
"Wie z’n tanden heeft gepoetst mag z’n schoen zetten!"~ Wapke ~