Toen ik de kinderen van Fedde leerde kennen, viel me al meteen op dat ze veel op hun telefoon zaten. Alleen tijdens het eten waren telefoons niet toegestaan, een regel waar Jip het scherpst op lette bij de anderen. Ik ben bij mijn zus gewend dat de kinderen elke dag slechts een half uurtje schermtijd krijgen en ik vraag me wel eens af welke kinderen beter zouden leren omgaan met de verleidingen van de digitale wereld. En welke kinderen beter leren nadenken. Ik kom zelf uit de vorige eeuw, dus ik ben opgegroeid zonder smartphone. Ik heb een heleboel problemen zelf leren oplossen, maar ook ik kan verzanden in eindeloos gescrol. Ik weet dondersgoed dat ik dat vooral doe om bepaalde ongemakkelijke gevoelens te vermijden. Meestal onderneem ik pas actie als mijn humeur of mijn slaap er onder beginnen te lijden. Dat zal voor pubers niet anders zijn.
Maar nu gaat het niet goed met Jip op school. Fedde en ik zien dit als een goede aanleiding om in gesprek te gaan over haar telefoongebruik. Toen de kinderen jonger waren, waren er duidelijke regels omtrent telefoongebruik, maar de laatste tijd is dat allemaal verwaterd. We nemen ons voor om samen in gesprek te gaan met Jip. Even voel ik me een hele verantwoordelijke stiefmoeder.
Jip heeft er alleen totaal geen zin zin. Ze voelt haarfijn aan waar we over willen praten en loopt boos weg. Fedde loopt eerst achter haar aan, maar pusht niet. Hij weet dat dat niet werkt. Hij gaat Dobby uitlaten en vraagt of ik het wil proberen.
Nou heb ik in mijn werk heel wat gesprekken gevoerd met ongemotiveerde pubers, maar dit voelt toch anders. Een bemoeizuchtige stiefmoeder is heel wat anders dan een bemoeizuchtige ouder of schooljuf. Tot nu toe functioneerden Jip en ik vooral vriendelijk langs elkaar heen. Ik gaf haar de ruimte om aan mij te wennen en af en toe lachten we om elkaars grapjes. Dit gaat anders worden. Ik haal diep adem en loop naar haar toe.
Jip zit op een stoel in de slaapkamer en ik ga op het onderste stapelbed zitten (niet super comfortabel). Ik begrijp dat je niet wil praten over school. Begrijp jij ook waarom wij er wel over willen praten? Een knikje. Ik heb gehoord dat je misschien van school af moet, maar dat wil je vast niet? Nee, ik wil op deze school blijven! Ze meent het, er is niks mis met haar motivatie. Ja, dat willen wij ook! En volgens mij ben jij geen domme meid dus jij moet dit ook gewoon kunnen. Ik krijg een glimlach en ik weet dat ik (voor nu) binnen ben. We willen hetzelfde. Ik vraag haar waar zij denkt dat het door komt, dat haar cijfers niet goed gaan. Ze is er van overtuigd dat het door haar schermtijd beperking komt. Ze luistert naar mijn uitleg over wat veel gamen doet met haar slaap en met haar leervermogen. Toch blijft ze erbij: door de beperkte schermtijd is ze ongelukkig en slaapt ze slecht. Vorig jaar was dit ook zo. Als ze onbeperkte schermtijd zou krijgen zou het beter gaan op school. Ik betwijfel dat en ik merk dat we het hierover niet eens gaan worden door te praten. Ik krijg een idee: misschien kunnen we het gewoon een paar weken proberen als proef?
Na overleg met Fedde komen we tot een plan: Jip krijgt vier weken onbeperkt schermtijd en belooft haar cijfers op te halen. We zullen het elk weekend evalueren. We zetten alles op papier: Jip schrijft op welke cijfers ze gaat halen, Fay versiert het plan met motiverende stickers en ik hang het op de koelkast. Als we in de auto naar Nienke zitten, realiseer ik me pas dat we de moeder van Jip helemaal niet betrokken hebben bij dit plan. Wat zou zij hiervan vinden? Gelukkig blijkt ook Nienke wel open te staan voor dit experiment. Nu wordt het duimen dat Jip waar kan maken wat ze voor ogen heeft. Ik voel me al best trots op ons!
Andere Verhalen
"Weet ik niet."~ Fay ~
"Weet je waarom ze niet wil?"~ Wapke ~
Goed bezig met de schermtijd!
Dank je wel!