Het is zaterdagavond en ik sta in de keuken te prutsen met een slagroomtaart. Het biscuitdeeg waar ik drie lagen van zou moeten snijden is ingezakt. Fedde helpt me om hem voorzichtig in tweeën te snijden zonder hem te breken. Het lukt! Ik betwijfel of zo’n ingezakte taartbodem lekker is, maar ik heb niks anders. Ik smeer de eerste laag vol met slagroom en jam, plaats de tweede laag erop, spuit er nog meer slagroom op en versier de boel met vers fruit. Dan ziet mijn tweelagen-slagroomtaart er opeens fantastisch uit! Ik stop hem snel in de koelkast. Hopelijk heeft Jip niks gezien vanuit het bovenbed waar ze ligt te gamen.
Morgen vieren we haar verjaardag. Het plan is om, als Jip nog slaapt, de kamer de volgende ochtend vol te hangen met slingers. Zij slaapt altijd het langste uit. Ik heb Fay ingefluisterd wat het plan is. We gaan Jip verrassen!
Dit is de eerste verjaardag die we met z’n vieren in dit huis vieren. Er zijn nog geen rituelen of tradities. We kunnen alles nog bepalen. Ik herinner me hoe ik als kind op de ochtend van mijn verjaardag vroeg wakker was en gespannen luisterde naar het gefluister op de overloop en het zachte pling pling plong als mijn moeder haar gitaar stemde. Dan ging de deur open en kwam het hele gezin zingend en met cadeautjes naar binnen. Als ik dan mijn ogen open deed zag ik wat ik al wist: slingers aan mijn bed. Het maakte niet uit of het een schooldag was of niet, meteen pakte je alle cadeautjes uit.
Met deze herinneringen in gedachten bereid ik Jips verjaardag voor. Fay is als eerste wakker en wil meteen met ons de slingers gaan ophangen. Fedde slaapt nog en ik wil Dobby eerst uitlaten. Nog even wachten, Fay. Een half uur later zij we alledrie fluisterend slingers aan het ophangen. Fedde staat op een stoel, ik hou de lange slinger hoog en Fay is slingers over het stapelbed aan het draperen, als Jip opeens wakker wordt. Even houden we allemaal onze adem in. Nee, Jip, jij slaapt nog! Sist Fay. We horen Jip bewegen. Oh ze zoekt haar oortjes… zo ik heb haar weer in slaap gedaan! Fedde pakt voor de zekerheid een (rubber) hamer voor als Jip nog meer aanmoediging nodig heeft om in slaap te blijven.
Als alle slingers uit de knoop en opgehangen zijn haal ik de cadeautjes tevoorschijn. Fedde heeft een confettikanon gevonden en zijn ogen glunderen. Nee hoor! zeg ik streng. Mag ik de taart op tafel zetten? vraagt Fay enthousiast. Samen zetten we voorzichtig de taart op tafel en ik zoek nog snel wat kaarsjes. Fedde drapeert de cadeautjes met een slinger rondom de taart. Als de kaarsjes aangestoken zijn zet ik ‘lang zal ze leven’ in en komt Jip met een slinger in haar haar uit bed.
Nadat de cadeautjes uitgepakt zijn en Jip zich helemaal jarig voelt, ga ik met mijn ontbijtje op het balkon zitten. Het belooft een warme dag te worden, maar nu is het nog koel op het balkon. Moet ik dit knippen? hoor ik Jip vragen. Ze heeft het over de taart, Jip knipt ook haar pizza’s tot ergernis van Fay. Er wordt toch maar een mes gepakt. Ik heb nog geen zin in taart, Fedde eet een mandarijntje en Fay gaat eieren bakken. Ik ben benieuwd hoeveel taart er overblijft, want Jip is een grote eter. Plotseling roept Fay: Nee Dobby, dat mag niet! Dobby eet de taart! Ik spring op en ren naar binnen. De halve taart is al weg! Blijkbaar had Jip haar stoel naar achteren geschoven om zonder taart te eten op de bank te gaan zitten. Via de stoel had Dobby kans gezien om de taart op te schrokken.
Ik zet de paar onaangetaste stukjes veilig weg in de koelkast en denk: ‘Heb ik daarvoor heel de avond in de keuken gestaan?’. Als Jip en ik ‘s middags als enigen wel zin in taart hebben blijkt ook nog dat de bodem inderdaad veel te taai is. Er blijft niet veel meer dan slagroom over. Gelukkig heeft één iemand er wel van genoten: Dobby ligt de rest van de middag laveloos op de vloer door een suikercoma. Over twee weken is Fays verjaardag en zij heeft een chocoladetaart gevraagd. Misschien ga ik daar van de week eerst even op oefenen.
Alle verhalen op stiefuslief.nl zijn echt gebeurd! Alleen de namen zijn verzonnen om echte kinderen en hun privacy te beschermen. Reageren mag, zeuren niet.
Andere Verhalen
"Wie z’n tanden heeft gepoetst mag z’n schoen zetten!"~ Wapke ~
"Nou dan moet ik mijn hele kledingkast meenemen!"~ Fay ~
"Oeh period!"~ Fay ~