Sommige momenten laten je nooit meer los: je eerste dans, de eerste zoen, je kind dat voor het eerst papa of mama zegt… of stiefusmoeder? Het is een reclame op de radio en ik denk meteen aan de naam die Fay en Jip voor mij bedachten in de aanloop naar onze trouwdag. Hoi stiefusmoeder! riepen ze dan vrolijk als ik binnen kwam. Dag stiefuskinderen groette ik terug.
Rond die tijd gebeurde het ook voor het eerst dat iemand mij aanzag voor hun moeder. Ik wist niet hoe te reageren en ook de kinderen reageerden daar niet op. Wat zeg je ook op zo’n moment? Nee, ik ben hun stiefmoeder of Ik ben de vriendin van hun vader? Het klonk allemaal gek in mijn hoofd. Eén keer heb ik Neuh, ik ben de stiefusmoeder gemompeld, zonder dat de persoon in kwestie het hoorde. Daar konden de kinderen wel om lachen.
Toen wij trouwden werd ik officieel stiefmoeder, compleet met onderhoudsplicht. Tijdens de bruiloft heb ik daar ook even bij stil gestaan. Ik heb niet alleen mijn ja-woord aan Fedde gegeven, maar ook de kinderen beloofd dat ze altijd welkom zijn in mijn en ons huis en dat ik altijd naar ze zal luisteren.
Inmiddels praat ik met anderen over ‘de kinderen van mijn man’, of ‘de kinderen van Fedde’. Laatst bracht ik Fay naar een vriendin toe. Omdat ze niet precies wist welk huis het was belde ze haar vriendin:
Hoi! Ik sta nu op de parkeerplaats met mijn stiefmoeder…
Dat was de eerste keer dat ik hoorde dat ze me haar stiefmoeder noemde. Dat is toch ook echt een moment dat me nooit meer los zal laten 😊
Andere Verhalen
"Weet ik niet."~ Fay ~
"Weet je waarom ze niet wil?"~ Wapke ~