Fedde heeft therapie om de nare ervaringen van de afgelopen jaren een plekje te geven. Vandaag staat EMDR op de planning. Gisteren heeft hij Jip en Fay tijdens het eten verteld waarom hij therapie heeft. We hebben afgesproken dat wij hem na de therapie met de fiets tegemoetkomen om samen in het dorp een ijsje te eten en de LEGO winkel te bezoeken. Dat betekent dat ik de meiden op tijd uit bed en op de fiets moet zien te krijgen, terwijl ook de schoonmaakster door het huis gaat. Dat kan ik.
Fay heeft gevraagd om wakker gemaakt te worden voordat de schoonmaakster er is, maar Jip blijft lekker in bed liggen. Om elf uur maak ik haar wakker en vertel haar dat we over een uur weggaan. Om half twaalf herinner ik de meiden eraan om wat te gaan eten. Ze gaan broodjes maken terwijl ik Dobby uitlaat. Ik eet zelf ook nog een broodje, pomp de fietsbanden op en om half één zitten we op de fiets. Dat ging best soepel!
We vinden Fedde uiteraard in de LEGO winkel, waar we de nieuwste setjes bekijken. Oh kijk! Die alien uit Toy Story! Fedde laat het groene poppetje aan Fay zien. A stranger! From the outside! Oooooooh! giegelt Fay. Die film heb ik nog nooit gezien. biecht ik op. Echt niet? Dan gaan we die vanavond kijken. beslist Fedde. Fay en Jip stemmen in en de alien gaat mee naar huis. Dan gaan we snoep scheppen omdat Fay deze keer de klusjes BINGO gewonnen heeft en het beloofde ijsje eten.
De filmavond is één van de activiteiten op ons wensenlijstje voor deze vakantie (ik ben fan van lijstjes), dus de eerste wens wordt alvast vervuld. Fedde zorgt voor chips. De film is heerlijk herkenbaar. Na de film voel ik hoe moe ik ben, maar het is pas negen uur. Zou ik al naar bed kunnen gaan? Ik zoek even de rust op in de slaapkamer. Een half uurtje later hoor ik Fedde zijn tanden poetsen. Blijkbaar wil hij ook al naar bed.
Als ik daarna in de badkamer ben gebeurt er toch iets anders. Ik hoor Fedde in de slaapkamer met Fay praten. Ik zat zo in de knoop dat ik er ook niet meer voor jullie kon zijn. Ik heb me daar zo schuldig over gevoeld! Er wordt geknuffeld en gehuild. Ik rommel nog wat in de badkamer en als ik Fay hoor lachen ga ik bij hen op bed zitten. Hallo, ik stoor toch niet? zeg ik zacht. Nee hoor, jij stoort nooit. zegt Fedde. Zou Fay daar hetzelfde over denken? Ze heeft zich verstopt in de armen van Fedde. Even later krijg ik een glimlach van Fay: Hey Wapke. Zal ik zo je haar nog vlechten? vraag ik. Ze had daar eerder al om gevraagd. Ja! Ik pak elastiekjes. zegt Fay en ze loopt naar de badkamer. Ik geef Fedde een knuffel.
Fay is weer terug en komt voor me zitten. Ik begin te vlechten en Fedde vertrekt naar Jip. Ik klets gezellig met Fay en als de vlechten er in zitten gaat ze haar tanden poetsen. Ik hoor dat Fedde ook met Jip in gesprek is gegaan over zijn schuldgevoelens. Als Fedde weer bij me komt liggen zegt hij: Ik heb meteen maar gedaan wat er moest gebeuren. Waarom uitstellen? Ik ben trots op je, schat. reageer ik. Had je het hierover gehad in therapie? Ja duh, Sherlock! grapt Fedde. Jip zei: ‘Je bent een fantastische vader’, hoorde je dat? Nee dat had ik niet gehoord. Ik had het al eerder tegen ze gezegd, maar toen was het vanuit mijn hoofd. Nu kwam het van hier… hij legt zijn hand op zijn hart. Ik knik. Nu durf je het te voelen. En dat gaat de kinderen ook helpen, als jij je niet meer zo schuldig voelt. Nu slaat de vermoeidheid echt toe. Dit was een fantastische dag. Zullen we gaan slapen? Fedde geeft me nog een zoen en vertrekt naar het andere bed. Slaap lekker!
Andere Verhalen
"Wij hebben wél een sociaal leven!"~ Fay ~
"Weet je waarom ze niet wil?"~ Wapke ~