Het is laat op vrijdagavond als Fedde een verontrustend bericht krijgt van zijn broer. Als hij vervolgens niks meer hoort, besluit hij er naartoe te gaan. Zijn broer woont in de buurt van Feddes bus, dus hij zal daarna in de bus slapen. We spreken af dat ik de kinderen kan ophalen de volgende ochtend. Vanaf mijn huis is het veel sneller en omdat hij een korte nacht tegemoet gaat stem ik in. Ik hoop vooral dat er niks ernstigs aan de hand is met zijn broer. Het is al te laat om Nienke nog een bericht te sturen, dus ik zal haar morgenochtend uitleggen wat er is gebeurd. Ik ga onrustig naar bed. Twee uur later belt Fedde. Hij heeft zijn broer gesproken en hij is gerustgesteld. Nu gaat hij snel naar zijn bus om te gaan slapen.
De volgende ochtend laat ik aan Nienke weten dat ik de kinderen kom halen omdat Fedde bij de bus is. Ik krijg vrij snel een reactie: Ik overleg alleen met Fedde over de kinderen. Oei, dat is niet goed. Ik schrik van deze reactie en bel Fedde. Hij slaapt nog, dus ik moet een paar keer bellen voordat hij op neemt. Ik leg uit wat Nienke tegen mij gezegd heeft. Fedde gaat contact met haar opnemen. Tien minuten later krijg ik weer een bericht van Nienke: Je kan ze om tien uur komen halen. Dat is een uur eerder dan normaal. Probeert ze me dwars te zitten of is het een vergissing? Ik app terug dat ik er om tien uur zal zijn en krijg geen reactie meer.
Stipt om tien uur bel ik aan. Ik hoor de stem van Nienkes vriend iets onverstaanbaars mompelen door de intercom, maar de deur gaat niet open. Ik moet buiten wachten. Er loopt een buurvrouw met een hond voorbij en ik voel me ongemakkelijk. Een paar minuten later komt Fay met rugzak en al naar buiten. Geen Nienke, geen Jip. Hoi! Zegt ze vrolijk. Goedemorgen! Gaat Jip niet mee? Nee die gaat niet mee. Nou, dan kunnen we gaan. We stappen in de auto en ik besluit met Fay naar de bus te rijden om papa te verrassen. Dat vindt Fay geweldig en we zingen heel de weg uit volle borst mee met haar Michael Jackson playlist. Als ze iets gemerkt heeft van spanning tussen Nienke en mij dan laat ze daar niks van merken.
We maken er een gezellig weekend van, maar ‘s nachts lig ik wakker. Ik ben er van overtuigd dat ik iets fout gedaan heb, ik ben vast één of andere grens over gegaan. Nadat Fay weer is opgehaald (Nienke had een slapende Binkie in de auto, dus ze kwam niet binnen), pakken Fedde en ik ons figuurlijke whiteboard. Wat is er nou precies gebeurd?
Ik vertel alles aan Fedde en dat lucht op. We concluderen dat er sprake was van verwachtingsproblematiek. Zowel Fedde, Nienke als ik hadden andere verwachtingen over de communicatie met elkaar en dat botste nu. We spreken af om de communicatie met Nienke voorlopig aan Fedde over te laten. Het blijven hun kinderen.
Alle verhalen op stiefuslief.nl zijn echt gebeurd! Alleen de namen zijn verzonnen om echte kinderen en hun privacy te beschermen. Reageren mag, zeuren niet.
Andere Verhalen
"Nee, ga maar vast naar de auto."~ Fedde ~
"Wie z’n tanden heeft gepoetst mag z’n schoen zetten!"~ Wapke ~
"Oeh period!"~ Fay ~