We wonen inmiddels een paar maanden samen in mijn tweekamerappartement. In korte tijd is mijn rustige woning omgebouwd tot gezinswoning. Het stapelbed van de kinderen staat in een hoek van de woonkamer achter een grote Ikea kast, voor een beetje privacy. De meeste knuffels zitten alweer in een doos (om te verkopen op Koningsdag?). In de badkamer staat nu een houder met vier tandenborstelkopjes en er verschijnen steeds meer kunstwerken van Fay op de koelkast.
Van de ene op de andere dag waren de kinderen hier ieder weekend. Dit was voor iedereen wennen. Soms werd er gehuild om het gemis van de bus. Bijna ieder weekend werd er verder gebouwd aan ons LEGO-huis: De slaapkamer en de badkamer werden gebouwd en er verschijnen steeds meer meubels en spullen. Zelfs de spin die op de muur liep, de eeuwige verhuisdozen in de woonkamer en een mini mini LEGO huis in het mini LEGO huis in het LEGO huis. Iedereen helpt mee met het bouwen van ons huis.
Die eerste maanden waren intensief en ik ben in mijn enthousiasme om een goede stiefusmoeder te zijn tegen grenzen aangelopen. Zelfs Dobby had stress van alle verhuisdozen in huis. Gelukkig kunnen Fedde en ik overal heel goed over praten en denken we samen na over oplossingen (en een groter huis!). Zo zijn de kinderen nu één weekend in de maand bij hun moeder. Ook ga ik af en toe toe in het weekend naar een vriendin toe om er even uit te zijn. Op die momenten hebben de meiden dan hun tijd met papa. Het lukt me ook steeds beter om me gewoon even terug te trekken op de slaapkamer met een boek, of ‘s avonds vroeg naar bed te gaan als Fedde nog een film gaat kijken met de kinderen.
De meiden zijn zelf ook al meer gewend aan de nieuwe situatie. Ze hebben allebei hun eigen plekje in huis gevonden waar ze tot rust kunnen komen. Jip ligt graag bovenin het stapelbed te gamen met haar telefoon (mede mogelijk gemaakt door een Wifi-versterker boven haar bed). Fay zoekt haar rust in onze slaapkamer op het grote bed. Soms liggen we daar samen te chillen; ik met m’n boek, zij met TikTok (met oortjes in). Jip weet inmiddels op de fiets de weg in het dorp en Fay weet de weg in de keuken. En dan blijkt koningsdag in zo’n dorp ook best leuk te zijn. We hebben veel verdiend!
Ik wist écht zeker dat het goed zou komen met ons toen Fay tijdens het LEGO-bouwen riep: Papa, waarom ben je niet eerder met haar getrouwd? Waarop Fedde zei: Uh… dan was jij er niet geweest.
Alle verhalen op stiefuslief.nl zijn echt gebeurd! Alleen de namen zijn verzonnen om echte kinderen en hun privacy te beschermen. Reageren mag, zeuren niet.
Andere Verhalen
"Als je moet poepen, maar het lukt niet omdat er op je gewacht wordt."~ Wapke ~
"Wie z’n tanden heeft gepoetst mag z’n schoen zetten!"~ Wapke ~
"Oeh period!"~ Fay ~